Czarodzieje

Weź suszone oko traszki, żabi skrzek i pióro orła; wrzuć do tygla i mieszaj, mieszaj... Albo w wersji bardziej eleganckiej można ten proces nazwać poszukiwaniem kamienia filozoficznego. Tak czy inaczej proces pisania ma w sobie coś z magii.
Chyba żaden świadomy autor nie pisze dla siebie. Owszem gna go jakaś dziwna potrzeba opowiadania innym przeróżnych historii, podzielenia się pewnymi myślami, ale przytomny autor nie ma chyba złudzeń, że pisanie to tylko część procesu. Bez czytelników ani sam autor ani jego pisarstwo po prostu nie istnieją. Więc autor miesza te flaki w tyglu, aż coś wymiesza.
Czytelnik chętnie daje się uwieść. Jeśli ktoś lubi czytać, gna go ciekawość innych światów, innych myśli, innego spojrzenia na sprawy, to daje się omamić. Ba! Nawet bywa, że wpada w zachwyt. To ciekawy proces. Kiedy sięgam po książkę nieznanego mi autora - a dzieje się tak albo całkowicie przypadkiem (bo mi się spodobała okładka, przeczytałam w księgarni notatkę z tyłu okładki i "coś" zaiskrzyło), albo wpadła mi w oko recenzja, albo ktoś mi książkę polecił, bo jego zachwyciła, staram się nie mieć żadnych oczekiwań. Gna mnie ciekawość. Oczywiście wiem, czy sięgam po książkę popularno-naukową, sensację czy fantastykę. Ale bez względu na gatunek chcę się dać porwać autorowi.
Trzeba przyznać, że autorzy metody mają wymyślne. I nie cofną się przed niczym, żeby nas wplątać w swój świat. Podlegamy dobrowolnej - czasami bardzo przyjemnej - manipulacji. Czarują nas samą fabułą, albo postaciami, na które zaczynamy reagować emocjonalnie: tego lubię, a tego nie, ten mnie wkurza, a tego bym przytuliła, ten mi imponuje przenikliwym umysłem, a tego bym po prostu zatłukła gołą pięścią, takie to bydlę!
Jeśli tak patrzycie na bohaterów powieści, to znaczy, że autor owinął Was sobie wokół małego palca :)
Na takich "owijaczy" trafiłam kilka razy w życiu. I na pewno Wy również. Niedawno Pieprz pisała (ale chyba nie tutaj, tylko na moim jaskiniowym blogu o skandynawskiej autorce sensacji, kryminałów thrillerów?). Gdzieś ją zapodziałam, a miałam wielką ochotę poznać jej pisarstwo, tak zachęcającą to brzmiało. Przypomnisz Pieprzu?
Krajan pytał o to, co mogę polecić. Oczywiście zależy od gatunku. Ale zdaje się wszyscy, którzy tu zaglądają mają dość szerokie spectrum zainteresowań. Poza "moimi" pisarzami ;) (i niezawodnym na mokrą wiosnę Stephenem Kingiem) pamiętam, że piorunujące wprost wrażenie zrobiła na mnie Wielka Dama fantastyki, Ursula Le Guin. I ją śmiało polecam w całej rozciągłości ;)
Jestem pewna, że każdy z Was miałby coś ciekawego do polecenia. Byłoby miło i myślę z pożytkiem dla nas wszystkich.